De tussenstops: Kuala Terrenganu, Taiping, Georgetown en Kuala Selangor

Eerst nog even een herinnering van de vorige stad: Kuantan. Voordat we de tweede keer naar The Library Bar gingen,  zijn we eerst wat gaan drinken in een hele foute tent: "Bar Taiwan". Deze bar had een soort Duitse binnentuin, dus wij hoopten op een paar gouwe ouwe schlagers van Danny Christiaans (tuurlijk...), maar dat werd stevige house wat binnen werd gedraaid. Nieuwsgierig als we zijn, wilden we natuurlijk weten wat voor megafeest er binnen was: dat moest wel een mega discotheek zijn! Jen nam eerst een kijkje en werd binnen vijf seconden weer weggestuurd.... Vreemd, de wc's waren immers ook binnen. Toen Jen echt op knappen stond, toch naar de wc gegaan en daarna even de gang in om te kijken waar toch die muziek vandaan kwam. Hij kwam lachen naar buiten met een verhaal dat een gozer plaatjes stond te draaien in een soort van huiskamer. Ik vroeg Jen uit te leggen wat hij bedoelde, maar dat kon hij niet, dus dan maar zelf op onderzoek uit. Bijdehand als ik ben, loop ik gewoon naar de muziek toe en sta ik in een soort loungeroom met allemaal ligbanken en een mega stereoinstallatie. Ik zag meteen wat dit was: een karaokekamer! Maar toen ik verder liep, zag ik nog zo'n kamer en nog een e  nog een.... Het leek wel een bordeel! Weird! Blijkbaar is het heel normaal om een kamer te huren met je vrienden, zodat je ongestoord vals kunt zingen, zonder dat de rest van de kroeg er last van heeft. Zal in Taiwan wel heel normaal zijn, dit soort amusement in kamertjes, maar ik twijfel of er alleen gezongen word...

KUALA TERRENGANU

Jen had deze keer het hotel uitgezocht en eenmaal bij de receptie, moesten we de conciërge volgen, want die zou ons naar ons hotel brengen (???). De kamers zaten op een andere locatie dan de receptie. Bij de locatie aangekomen, stond er een hele grote groep Indiase mensen verlekkerd naar me te loeren en naar de auto die we hadden geparkeerd. Toen we ook nog eens drieduizend beveiligde deuren door moesten, had ik besloten dat ik hier niet wilde blijven. Ik zou de deur niet uit durven met al die mannen voor de deur. Terug naar de receptie en na mijn uitleg, bleek er ineens een kamer boven de receptie vrij. Prima! Spullen gepakt en even gekeken in de kamer, waarop ik tegen Jen zeg: doe het hoofdlicht eens uit? In het donker doe ik het bedlampje aan dat een paars lampenkapje heeft! Die avond slapen we dus onder nepsatijn en een hoerenlamp! Deuren maar op slot, voordat er klanten aanbellen ;-)

De receptioniste zegt dat we die dag geluk hebben (kijken we niet meer van op als 'lucky dutch'), want het Terrenganufestival begint die avond en de sultan zal de avond om 20u openen. Er schijnt een parade te zijn en je kunt allerlei lokale lekkernijen proeven (hoeven ze mij geen twee keer te zeggen). Dus wij, als gestructureerde Nederlanders netjes om half acht een goede plek gezocht waarbij we de sultan goed in beeld zouden hebben. Het is een soort koning in zijn staat, dus dat zou pracht en praal worden. Om negen uur was de vriendelijke vent er nog niet en werd ik het wachten behoorlijk zat. Ik wilde de lekkernijen proeven, dat vond ik veul belangrijker! Gelukkig, om half tien, politiebegeleiding en met toeters en bellen kwam ie aan, de royal highness.... Alle hoge piefen verwelkomen hem strak in jurkpak en hoe komt hij? Een potje chagrijnig hangend in zij troon in zn spijkerbroekie....pfff, echt? Wat een blamage. Na een paar foto's dan toch eindelijk richting het eten, maar dat was niet zo gemakkelijk door de mensenmassa. Waar komen we terecht? Midden in de wachtende parade, die voor de sultan gaat optreden! Met jan en alleman op de foto: de kostuums, de riksja's, de chineze draken, de meisjes met de lange nagels etc. Etc. Dat was pas gaaf!!! Door de paraplusteeg naar de feeststraat gelopen en met coupons konden we allerlei dingen proeven. Currypuffs, Wonton, Steamboat (fondue in een rijdend stalletje), pangsit, springrolls en noem maar op. Na wat proeverijen het avondeten naar binnen werken, waarbij de parade ook nog eens een optreden gaf in de feeststraat. Heel erg gaaf en had dit niet willen missen. De volgende ochtend moesten we vroeg op voor de rit naar Georgetown, dus hup, op naar het paarse bedlampje.

TAIPING

Georgetown bleek toch onbereikbaar binnen een dag, dus een tussenstop gemaakt in Taiping, de stad van de vrede. Deze stad is ooit veroverd(o.i.d.) door de chinezen en dat zie je ook. Het merendeel van de bevolking is Chinees. Eigenlijk hebben we hier weinig gedaan en vonden we het wel prima om in het hotel te chillen. Biertjes gedronken in de skybar en toen daar ook ons eten gebracht kon worden, waren we helemaal happy... Nou ja, ik niet zo... Ik ging weer eens een lokale specialiteit proeven. Helaas voor mij zaten er overheerlijke sperziebonen in...dacht ik, totdat mijn bekkie in de fik stond en ik een minipeper naar binnen heb gewerkt! Ik wist even niet meer hoe ik het had, ik zat gewoon te janken aan tafel. Zat Jen daar lekker aan zn entrecote een beetje te gniffelen haha. Die fout maak ik maar 1x! De volgende avond lekker biefstukje genomen. Tijd om naar bed te gaan om door te rijden naar ons 4-daagse jungleavontuur in Royal Belum State Park (maar hier komt een aparte blog van, want daar is zo veel over te vertellen!!!!)

GEORGETOWN

Via de brug naar het schiereiland Penang, naar Georgetown, het voedselparadijs volgens velen. Wat een ontzettend rare en chaotische stad is dat! Bij aankomst leek het Haerlem Suyd wel (schalkwijk voor de kenners) met al die hoge flats. Bussen, auto's, fietsers, brommers en voetgangers crossen dwars door elkaar, zonder enig overzicht. Soms is er een stoep, soms geen stoep, er zijn wel oversteeklichten voor voetgangers, maar die werken niet. Met gevaar voor eigen leven oversteken dan maar. In elke steeg is een artistieke tekening, een kunstwerk of een tempel te vinden. Chinatown zit overal, terwijl de wijk little India bij elkaar zit. In geen enkele straat is een winkel te vinden, maar in alle straten zitten hostels voor backpackers. Pas bij het verlaten van de stad zag ik wat winkels, jammer, te laat... (sorry mam, hoop dat ik morgen nog kans zie om een kleinigheidje mee te nemen). Toen we de stad wel een beetje zat waren, liepen we richting hotel om daar een tentje te vinden om te zitten. Zag ik ineens Red Paradise Food Garden. Toch maar snel een kijkje nemen. Een paradijs aan eten! 

We keken ons ogen uit aan wat hier gaande was. Overal tafeltjes en rondom voedselketens, van kantonees naa maleis, van chinees naar filipijns van east meets west naar barbecue naar hele fishplates. I love it! Al had ik een geweer op mijn hoofd gehad, mij kreeg je hier niet meer weg! Alsof het weer mij goed gezind was, kwam het ineens met bakken uit de lucht en waren we verplicht om hier nog een tijd te blijven. He-le-maal niet erg! Lekker gambamaaltje, daarna sushi mmmm heerlijk en ik zag steeds meer voorbij komen wat mijn aandacht trok. Om 21u werd er zelfs nog opgetreden, waarbij George Baker (una paloma blanca) en de synthesizer man niet mocht ontbreken. Heerlijk lekker even stomme muziek om je oren. Af en toe heb je dat nodig, toch? En elke keer als je omkeek, werd je glas weer volgegoten, dat doen ze wel goed hier (maar slecht voor je portemonnee). Ondanks de rare indruk van de stad, toch graag nog een nachtje langer willen blijven. Het was duidelijk dat deze stad pas rond etenstijd tot leven komt en pas in de vroege uurtjes sluit.

KUALA SELANGOR

Vandaag zitten we in Kuala Selangor. Een dorp net buiten Kuala Lumpur. Vanochtend vertrokken uit Georgetown en morgen naar ons laatste bestemming, een resort dat net zo gebouwd is als het palmeiland in Dubai. Daar gaan we lekker uitrusten en chillen om uitgerust weer aan de terugreis te beginnen de 24ste. Maar eerst dus hier: wederom zomaar een dorp, aangewezen op de kaart wat behoorlijk veel trekpleisters schijnt te hebben, zoals eagles voeren en vuurvliegjes kijken. Maar ook mangrovetours en fietstours zijn hier te vinden. Helaas voor ons is het weer zp slecht (100% stortregen) waardoor we een aantal keer hebben moeten stoppen langs de snelweg om te wachten tot het minder werd. Daardoor kwamen we te laat aan en hebben we niks kunnen doen. Heel misschien morgen, want de rit naar het resort is maar 2 uur. Het hotel heeft een soort binnentuin aan de rivier waar we net heerlijke gamba's hebben gegeten en we zitten nu op een groot scherm een HBO-film te kijken. Nou ja, Jen kijkt en ik schrijf. Overigens mocht ik net nog een lokale specialiteit proeven: schaafijs met zoete saus erover en maïskorrels en kidneybonen (???) erin. Niet te vreten! Voor het eerst dat ik geen ijs lust en dat zeg ik niet vaak. De gasten die het gemaakt hadden, moesten erg lachen om mijn hoofd en eerlijk gezegd vinden ze het zelf ook niet lekker. Geef het mij dan ook niet, schooiers! Ik kan in ieder geval niet wachten wat morgen weer brengt aan verrassingen :-D